Midden in de nacht word ik wakker. Het regent pijpenstelen. Letterlijk vermoed ik, want ik hoor heel veel getik op de tent. Het kan ook zijn dat het heel hard regent. Dat is niet zo best, want we vertrekken vandaag en een natte tent inpakken is niet zo fijn, laat staan een tent inpakken als het regent.
Om half acht is het gelukkig wel droog, maar de tent is flink nat. Ik probeer hem met een doek een beetje droog te wrijven. Na het ontbijt pakken we de boel in. De (droge) binnentent hangt los in de buitentent, dus die kunnen we apart inpakken. Daarna is het passen en meten om alle spullen weer in de auto te krijgen, maar uiteindelijk lukt het toch. Nadat we nog even koffie gedronken hebben met de familie (die blijven allemaal nog een paar dagen) vertrekken we met een half uur achterstand op onze planning.
We programmeren het adres van een IBIS-hotel in Dijon in ons navigatiesysteem. We hebben nog niets gereserveerd, want we kijken wel hoe ver we komen. Wel hebben we naar een aantal hotels voor onderweg gekeken. Eerst rijden we een stuk naar het westen, daarna omhoog – op de kaart althans, richting Lyon. Onderweg naar deze plaats begint het op een gegeven moment gigantisch te regenen.
Het water van de tegemoetkomende baan wordt door vrachtauto’s zelfs over de middenrailing op onze rijbaan verplaatst. Echt fijn rijden is dit niet, maar gelukkig duurt deze periode maar kort. Wel levert het ons weer wat vertraging op.
Als we bij Lyon komen, wordt het steeds drukker op de weg. We komen in een file terecht. Onze navigatiedame adviseert ons zelfs om de snelweg te verlaten en via lokale wegen te rijden. Daar zijn we niet direct enthousiast over. Ook bij Parijs kwam ze op de heenweg met zulke aanwijzingen op de proppen om daarna op het laatste moment weer van gedachten te veranderen en toch op de autoroute te blijven. We zetten voor de zekerheid daarom ook Google Maps aan en die adviseert ook om de file te verlaten. Ze verschillen alleen van mening over de alternatieve route. We besluiten onze navigatiedame te volgen.
Als we de brug over de Rhône over zijn, verlaten we de snelweg en rijden we langs de Rhône een stuk door Lyon heen. Het rijdt hier vlot door. We zien aan de overkant van de rivier een aantal opmerkelijk gevormde gebouwen staan.
Als we even later weer de autoroute worden op geleid, zien we dat het verkeer “achter ons”, waar we dus om heen zijn geleid, stil staat. Dat heeft onze navigatiedame goed gedaan. Wel is het zo, dat we door de harde regen en de omleiding nu zo’n beetje twee uur achter liggen op ons geplande reisschema. Tegen de tijd dat we in Dijon aan zullen komen, zal het al ongeveer zeven uur zijn en we besluiten daarom om definitief in Dijon te overnachten.
Tijdens één van onze tussenstops op een Aire reserveren we alvast een kamer in een IBIS in Dijon. Daarmee ligt niet alleen de reservering maar ook het tarief van de kamer vast, al is het vastleggen van dat laatste niet echt nodig. We kennen iemand die ooit eens bij een hotel waar hij niet gereserveerd had om een kamer vroeg en een tarief kreeg voorgeschoteld dat hoger was dan het online-tarief dat hij had gezien. Hij bedankte voor de kamer, liep naar zijn auto, reserveerde vervolgens online tegen het lagere tarief en meldde zich toen weer bij het hotel met de mededeling dat hij een kamer had gereserveerd. Om kwart over zeven melden we ons bij het hotel. Bij het inchecken moeten we onze Passe Sanitaire laten zien en krijgen we de kamersleutel.
De IBIS ligt achter het Centraal Station in Dijon. Via een tunnel onder het station kan je in een kwartiertje naar het centrum van Dijon lopen. Oorspronkelijk was het idee om daar ergens te gaan eten, maar nu we verlaat zijn, besluiten we om in het hotel te gaan eten. Ik moet zeggen; het smaakt uitstekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten