Zondag 5 september 2021: op weg naar de Dordogne

Vandaag staan er zo'n 400 km op het programma: de rit van ons IBIS-hotel bij Orleans naar onze camping even buiten Sarlat in de Dordogne. Maar eerst ontbijten en ik moet zeggen de keuze is reuze - je kan zelfs je eigen ei koken - en het smaakt allemaal prima. Niks mis mee dus. (Had ik het hotel ook op uitgezocht). Terug op de kamer worden de spullen bij elkaar gepakt. "Kijk je wel goed uit met mijn paddenstoelenkweekset" zegt Marianne. "Jazeker" roep ik terwijl ik hem oppak. Op dat moment breekt één van de twee paddenstoelenuitlopen er bijna helemaal af. Oh, Ai, Oeps. Er is niemand die ik de schuld kan geven. Waar zijn de kinderen wanneer je ze nodig hebt. "Judith, Marijke wat doen jullie nou???" Voorzichtig breng ik haar het nieuws. De schok is groot.

Boven steken er nog drie uitlopers uit; onder nog maar twee.

Enfin, een half uurtje later is alles ingepakt en rijden we weg. We stoppen onderweg een keertje bij een Aire, waar het barst van de Fransen die allemaal hun lunchpauze houden. Ik heb soms het idee dat ze dat heel lang doen, van zo'n tien uur tot na drie uur, zo druk is het er. Maar twee Franse dames stappen net op, lachen vriendelijk naar me - je bent een charmeur of niet - en we hebben een vrije picknicktafel. 

De charmeur die de Franse dames deed vertrekken; als je het zo leest kan je dit ook negatief opvatten realiseer ik mij opeens.

Iets na drieën zijn we in de buurt van Sarlat, maar dan gaat het helemaal mis. We hadden als bestemming de naam van de camping ingevoerd en onze navigatiedame had gezegd dat ze die kende. Maar dat was helemaal niet zo. Alleen durft ze dat niet toe te geven en stuurt ze ons, vermoedelijk op goed geluk, ergens de rimboe in over een weggetje dat nog te smal is voor fietsers, laat staan voor een modern KIA NIRO rijder.

We stoppen aan de zijkant van de weg om de boel eens te bestuderen. Plotseling gaat achter ons een auto luidkeels toeteren. Die kan ons weliswaar makkelijk passeren, maar de dame achter het stuur, een chagrijnige Franse zestigplusser, vindt dat wij daar niet mogen stilstaan. Ja toedelo boomer, rij er maar om heen. Andere auto's doen dat ook, Naar enige tijd passeert ze ons boos zwaaiend alsnog. Het blijkt dat ze haar hele wagen heeft volgeladen met oude wijven die allemaal aan het kijven zijn en ons boos aankijken. 

Nadat we het adres van de camping hebben ingevoerd, worden we via allerlei nebbisch weggetjes naar de D75 geleid, waar we opeens een bord van de camping zien. Snel de navigatiedame uitgezet en even later staan we geheel op eigen oriëntatievermogen bij een verlaten Eurocamp ontvangsttent, waar we een envelop zien liggen met onze naam, de sleutels van de stacaravan en de routebeschrijving naar ons plekje. Toch nog goed aangekomen.

's Avonds eten we bij het restaurant op de camping, wat volgens de beschrijving op de site 'uitstekend' is en dat klopt helemaal.

Oh ja, gisteren vergeten te vermelden. Nadat we op het laatste moment hadden geboekt voor deze camping, keken we (een half uurtje later) naar de weersverwachting. Vier dagen regen en onweer werd er voorspeld. Ai, misschien moeten we de volgende keer dat andersom doen: eerst kijken naar de weersverwachting en dan boeken. Gelukkig klopt er geen bal van de weersverwachting. Het was vandaag zonnig en droog en zo'n 29 graden. Morgen en overmorgen wordt het zelfs 32 graden en zonnig. Maar eerst zien en dan geloven of om met Herman Finkers te spreken: "Dan volgt nu de weersverwachting. Er worden middagtemperaturen verwacht van één uur 's middags tot zes uur 's avonds."