Woensdag 8 september 2021 Sarlat

Vandaag is het mijn beurt om brood te halen bij de campingwinkel. Nu is het van onze stacaravan naar de receptie, waar ook het restaurant en de winkel zich bevinden, maar een klein stukje lopen, maar het is wel een pittige klim. Aangezien ik de laatste persoon op de camping ben die ooit de bolletjestrui zal winnen is dit een zware taak, maar ik heb mij hier dapper doorheen geslagen. Ja, uw verslaggever kan wel wat. Vol trots kwam ik terug met 2 croissantjes en een baguette. Voor degenen die niet zo goed Frans praten als ik, dat is een dun stokbrood. 

Na het ontbijt vertrekken we richting Sarlat - officieel heet het Sarlat-la-Canéda maar die naam is mij veel te lang om te typen. Oké, heb ik het nu toch één keertje gedaan. Het bezoeken van Sarlat is geen origineel idee. Sterker nog, dat hebben vandaag heel veel andere mensen ook bedacht en daarbij is het ook nog eens marktdag. De eerste opgave bestaat er dan ook uit om een parkeerplaats te vinden. 

Na wat rondgereden te hebben - dat is een verkeerde omschrijving voor met een slakkengang in een grote rij auto's "rond te rijden", vinden we een parkeerplaats - 'P Nord' voor de liefhebbers van details. Het is betaald parkeren. Voor de automaat staat een enorme rij mensen op hun beurt te wachten. Slim als ik nu eenmaal ben, kijk ik om heen en zie aan de overkant van de straat ook een parkeerautomaat. Daar staan slechts drie mensen. Terwijl Marianne in de lange rij gaat staan, steek ik de weg over en sluit in de korte rij aan. De automaat is in het Frans maar hé, ik spreek nu eenmaal mijn talen - en ik kijk heel slim over de schouders van de man voor mij - zodat ik precies weet wat ik moet doen. Oui, Oui. -  Even later keer ik triomfantelijke met een kaartje in de hand -  en vijf euro minder -  terug bij Marianne die nog steeds in de lange rij staat  te wachten.

Uw verslaggever en de parkeerautomaat

Van de parkeerplaats is het een klein stukje lopen naar het centrum en als ik zeg dat er druk is, dan is dat een understatement. Mondkapjes zijn verplicht in de drukke straatjes en op een terrasje waar we een kop koffie drinken wordt eerst de QR-code van onze pass sanitaire gecontroleerd.

Sarlat heeft een leuk oud centrum met smalle straatjes en mooie gebouwen

Op een gegeven moment komen we bij de markt, waar het zo druk is, dat we er maar weer snel vandaan gaan. Oké, snel lukte uiteraard niet. 

Wel rustig is  het boven bij een kerkje, dat opvallenderwijze geen haan als vaan heeft maar een draak. 

Om een uur of twaalf besluiten we om terug te rijden naar de camping. We geven onze navigatiedame nog een kans en eerlijk is eerlijk, ze kwijt zich deze keer met verve van haar verantwoordelijke taak. Ze loodst ons zowaar  - driemaal is scheeprecht - om het drukke stadsverkeer heen, linea recta naar de camping. We zijn hierover zo verbaasd dat we de camping bijna voorbij rijden.

De rest van de dag hebben we weinig gedaan. Bij onze stacaravan gezeten, even een rondje over de camping gelopen, gekeken waar we morgen naar toe rijden - we moeten nog ergens onderweg naar onze volgende camping die vlakbij de Middellandse Zee gelegen is een tussenstop maken - wat gewassen en we hebben, nou ja Marianne dus, zelf gekookt (het restaurant is helaas dicht op woensdag). Macaroni met pesto staat op het programma waarbij- houd u vast - ook de door Marianne gekweekte zwam in de maaltijd verdwijnt. Het is haar idee, niet het mijne.

Is dit een zwam of een trombone? Maar het doet er niet meer toe, hij is in het eten beland.

Na het eten horen we telkens een vreemd hard tikkend geluid bij de verlaten stacaravan tegenover ons. Als we gaan kijken, zien we dat er steeds eikels bovenop die stacaravan vallen. Goed dat wij niet onder een eik staan. We zetten koffie en aarzelen of we die buiten of binnen zullen opdrinken. De keuze wordt voor ons gemaakt. Het begint te regenen en niet zo'n klein beetje ook. Ook zien we in de verte een bliksem. Het duurt 8 seconden voordat we de bijbehorende donderslag horen. Herman Finkers zou zeggen: "Als je de tijd na de donder vermenigvuldigt met de snelheid heb je de afstand. Dus als je de afstand deelt door de snelheid weet je precies hoe snel je geteld hebt."

De Franse buienradar. Wij zitten in dat blauwe cirkeltje in het midden.

Terwijl het buiten onweert - een aantal keer knippert het licht en één keer gaat het zelfs even heel kort uit - spelen we een spelletje Mahjong.

De beginpositie

En zie hier hoe het afliep. Ik zal niet zeggen wie won, dat is niet zo van belang, oké, het was Marianne.
.

Volgens de Franse buienradar wordt het om twaalf uur vannacht weer droog. Hopelijk is het in ieder geval morgenochtend droog, want dan gaan we op pad, richting het zuiden. We hebben tussen de bliksemflitsen door een kamer geboekt in een IBIS-hotel in Arles. Zie hier de kamer die wij hebben geboekt.

Vincent van Gogh had een soortgelijke kamer in Arles.